Maart 2010: We horen van het ziekenhuis dat onze IVF poging is geslaagd, jippie we zijn zwanger! Maar in dezelfde week hebben we ook gehoord dat mijn man is aangenomen voor een nieuwe baan. In Qatar! Voor het eerst mamma en pappa worden, in een land waar je dan net 2 maanden woont en nog niet heel veel mensen kent, dat was wel een spannend vooruitzicht. Dus zijn we op zoek gegaan naar kraamzorg die naar Qatar zou willen vliegen en dat was Robin Combrink. Bij ons thuis in Leiden is ze op bezoek geweest om alles door te spreken en dat gaf ons heel veel vertrouwen voor ons dubbele avontuur. Toen de weeen begonnen waren hebben we haar gebeld en Robin is zo snel mogelijk op het vliegtuig gestapt. Na de bevalling van onze zoon in het ziekenhuis en een dagje daar, kwam Robin als onze reddende engel. De zusters in het ziekenhuis waren heel lief, maar hadden geen verstand van borstvoeding en wilden ons zo veel mogelijk handeling uit handen nemen in plaats van het ons te leren. Ander land, andere cultuur, andere gewoontes!
Het was heerlijk om Robin een week bij ons over de vloer te hebben. De borstvoeding die niet goed was begonnen had ze binnen een paar dagen helemaal perfect op orde en Victor en ik hebben daar nog maanden profijt van gehad. Robin had verschillende types borstkolven meegenomen (waarvan de douane beambtes bij de bagagecontrole in Doha erg vreemd opkeken) en dat was heel fijn om de stuwing te helpen verlichten. Elke dag werd Victor gewogen en ondanks dat ie in het ziekenhuis flink was afgevallen begon ie hard te groeien. Bij de eerste controle die week in het ziekenhuis geloofde de kinderarts niet dat een baby zo hard kon groeien op borstvoeding. We hebben alle tips en trucs van Robin over badderen en aankleden, over welke in Qatar verkrijgbare cremes goed zijn tegen tepelkloven of luieruitslag, over slaapritmes en wakker-houd-methodes dankbaar toegepast. We kunnen iedereen haar zorg van harte aanbevelen.
